DERMATOLOGIA ↓

Leczenie łuszczycy

Łuszczyca - jest przewlekłą, zapalną chorobą o charakterystycznym wyglądzie zmian skórnych. Pomimo licznych i szeroko zakrojonych badań przyczyna łuszczycy pozostaje ciągle nie w pełni wyjaśniona. Niewątpliwą rolę odgrywa podłoże genetyczne (m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6) oraz podłoże immunologiczne (komórki Langerhansa oraz limfocyty T pomocnicze.

Można łagodzić przykre objawy łuszczycy, m.in. pojawiające się na skórze suche łuski i towarzyszący im stan zapalny skóry.

 

Wskazania

• częste swędzenie skóry
• stany zapalne
• świąd
• pękanie skóry
• wykwity skórne
• pęcherze skórne
• łuski

 

Przeciwwskazania

• ciąża
   

Przebieg zabiegu

Łuszczycę początkowo leczy się tylko zewnętrznie. Kiedy stosowanie maści i naświetlań nie daje oczekiwanych rezultatów, podaje się również leki doustne. Terapię rozpoczyna się od usunięcia (ale nie mechanicznego) łuski. W tym celu skórę smaruje się preparatami keratolicznymi z kwasem salicylowym. Na oczyszczoną skórę nakłada się maści – cygnolinę, dziegcię oraz pochodne witaminy D. Niekiedy stosuje się maści sterydowe i leki immunosupresyjne, które działają na układ odpornościowy (np. cyklosporynę) lub pochodne witaminy A (tzw. retinoidy). Skuteczna jest też fototerapia, czyli naświetlanie skóry. Przed naświetlaniem UVA przyjmuje się preparaty światłouczulające. Potrzeba ok. 20 zabiegów 2–3 razy w tygodniu, by osiągnąć efekt leczniczy.
 

Efekt

W okresie ustąpienia (remisji) zmian chorobowych w łusczczycy należy unikać czynników, mogących przyczynić się do zaostrzenia zmian (eliminacja ognisk zapalnych w organizmie - np. wyleczenie próchnicy, unikanie przeziębień, zakaz palenia tytoniu, unikanie niektórych leków - np. glikokortykosteroidów podawanych doustnie). Ponadto należy unikać suchości skóry, stosując odpowiednie emolienty.